ყოველდღიური ცხოვრება ათასი წვრილმანი მოვლენითა და მოქმედებებითაა სავსე. ეს მოვლენები ქმნიან დღეს, ხოლო ქმედებები გვქმნიან ჩვენ. თითოეული წვრილმანი ქცევა თუ მოვლენა ჩვენი ცხოვრებაა და როგორი ცხოვრება გვინდა საბოლოო ჯამში ამას ჩვენვე ვწვეტთ. მხატვრები ვართ, ან თუ გსურთ რეჟისორებიც და ვქმნით სურათს, რომელზეც ან მხოლოდ ჩვენ ვილაპარაკებთ, ან სხვებსაც ავალაპარაკებთ. მე მაგალითად ადამიანურ ურთიერთობებში დიდ მნიშვნელობას ვანიჭებ… Continue reading წვრილმანები
სულ მგონია, რომ სექტემბრიდან ახალი წელი იწყება და აგვისტოდან დიდი ინტერესით ველი. მართლაც იწყება ხოლმე. წელსაც ახალი ეტაპი დაიწყო ჩემ ცხოვრებაში, ბაჭია ბაღში მივიდა. შვებულება ამ პერიოდს დავამთხვიე, რომ თავიდან მე მეტარებინა და კარგად გამეცნო ბაღის მასწავლებლები და ზოგადად სიტუაცია, მერე ჩემი მეუღლე ატარებს. ჩემი გოგო 4 წლისაა, ტიკტიკა, პატარა მსახიობი, ძალიან კონტაქტური, სულ… Continue reading ბაღი
რამდენიმე დღის წინ, ერთ ჩემ ძველ მეგობართან ვისაუბრე. მოვიკითხეთ ერთმანეთის ოჯახები, მეუღლეები, შვილები და ბოლოს საკუთარ თავებამდე რომ მივედით, გრძელი პაუზაც გაჩნდა. მივხვდით სათქმელი იმაზე მეტი იყო, ვიდრე ,,არამიშავს“ ან ,,კარგად ვარ“. დავჯექით და გულახდილად ვისაუბრეთ. ეს ის ადამიანია, ვისი აზრიც ჩემთვის მნიშვნელოვანია, ვისთანაც შემიძლია ნებისმიერ თემაზე საუბარი და მუდამ საინტერესო პასუხებს ვიღებ. ორივე ვყვებოდით ამბავს… Continue reading ქორწინება
ხანდახან ვფიქრობ ხოლმე, რა იქნებოდა რომ არ ვმუშაობდე? მხოლოდ სახლში ვდიასახლისობდე და შვილს ვუვლიდე. ხანდახან მეგობრებს ვხვდებოდე, ალბათ მაშინ როცა ისინი მუშაობას მორჩებოდნენ. ან ვთქვათ ბევრი ფული მაქვს, არ მჭირდება მუშაობა, შემიძლია დრო მარტო თავის მოვლას და გართობას დავუთმო. არა, არ მინდა იმის წარმოდგენაც კი, რომ ჩემი პროფესია და საქმე არ მექნება და ასე უაზროდ და უმნიშვნელოდ გავატარებ… Continue reading სამსახური
არავის გაქვთ რამე სურნელი ან გემო, რომელიც ბავშვობას გახსენებთ? მე ბევრი რამ მახსენებს, მაგრამ ბავშვობის განუყრელი ნაწილი ჩემთვის ,,იაბლოჩნი“ ნამცხვარია. ხო ასე ქვია, ,,იაბლოჩნი“ და არა ვაშლის ნამცხვარი. ♥ რამდენ ქალაქში ან ოჯახში ვყოფილვარ, მაგრამ ეს ნამცხვარი არსად მინახავს. მხოლოდ ჩემს მშობლიურ ქალაქში აცხობენ, ბატონი ლოვა აცხობს სხვა ბევრ გემრიელობებთან ერთად, მაგრამ მე მხოლოდ ეს… Continue reading გემო ბავშვობიდან
პატარა კაცის სინდრომი, ნაპოლეონის სინდრომი ან ნაპოლეონის კომპლექსი. ასეა ცნობილი ადამიანთა (ძირითადად კაცების) ფსიქოლოგიური მდგომარეობა, როცა ტანდაბალი ადამიანი ხასიათდება განსაკუთრებული მიზანდასახულობით, ფეთქებადი და აგრესიული ხასიათით, წინსვლის განუზომელი სურვილით, აქტიურად ცდილობს პატივისცემის მოპოვებას, ისწრაფვის ლიდერობისკენ, მძაფრად განიცდის კონკურენციას და აგრესიული მონდომებით თუ მეთოდებით ცდილობს თავისი უპირატესობის დამტკიცებას ცხოვრების ნებისმიერ ასპექტში. საყურადღებოა ის, რომ ნაპოლეონის სინდრომი ყალიბდება… Continue reading პატარა კაცი
ჩემდა სამწუხაროდ ყოველ დღე მიწევს საზოგადოებრივი ტრანსპორტით მგზავრობა. ძირითადად ე.წ ყვითელი მარშუტკებით ვმგზავრობ და ხანდახან ტაქსით, დაღლილობის ხარისხს გააჩნია, დროის სიმცირეს და ამინდს. ავტობუსით ყველაზე იშვიათად ვმგზავრობ. ახლა იმას ვფიქრობ რომელი ერთის სიკეთეებზე ვწერო. ერთი კოშმარიდან, მეორეში გადაჯდები თუ არა, არ აქვს მნიშვნელობა. ტრანსპორტის ჰიგიენური მდგომარეობა არანაირ ნორმაში აღარ ჯდება, ტექნიკურ გაუმართაობაზე რომ არაფერი ვთქვათ.… Continue reading საზოგადოებრივი ტრანსპორტი
სანამ წერას დავიწყებ, მინდა ვთქვა რომ ქალები და კაცები ერთმანეთს უფრო გვანან, ვიდრე განსხვავდებიან. რაც ერთმანეთისგან განასხვავებთ ეს ხასიათის თუ ბუნების წვრილმანი დეტალებია, რაც ურთიერთობებში გაურკვევლობებს იწვევს ხოლმე. თორემ სურვილები და მისწრაფებები ყველას საერთო აქვთ. განსხვავება რაც ზოგადად სქესს ახასიათებს ძალიან უმნიშვნელოა. კაცებს, მასკულინური ბუნებიდან და გენეტიკიდან გამომდინარე, განსხვავებული ქცევის წესები და მოთხოვნები აქვთ, ქალებს… Continue reading კაცები
სოფელი, ის სიტყვაა ზოგს გულს რომ უჩუყებს და ნოსტალგიას აღუძრავს, და ზოგს ზიზღს გვრის და სიბინძურესთან აიგივებს. ვისაც რა უნდა ის თქვას, მე ჩემი სოფელი სულ მენატრება. მენატრება ის სოფლური ესთეტიკა, სილამაზე, სიკოხტავე და ტრადიცია, რაც სახლის დანახვისთანავე სულს გიფორიაქებს. რამდენი ხანია სოფელში არ ვყოფილვარ. განა არ მინდოდა ან წასვა მეზარებოდა, უბრალოდ როდის მომეხერხებინა ეს… Continue reading ჩემი სოფელი
სულ მეშინოდა ჩემთვის ძვირფასი ადამიანების დაკარგვის. ძუნწი ვარ და სხვებისთვის არ მემეტებიან. ხოდა ვხდები რომ გკარგავ. გაიშვიათდა ჩვენი ურთიერთობა. უფროსწორად, მიწერ-მოწერა, თორემ სადაა ურთიერთობა. 8900 კილომეტრია მე და შენ შორის. 😦 ხოდა ცუდად ვარ და არ მინდა ამას შევეგუო. რამდენჯერ ღამე მიფიქრია, რატომ მე. ადამიანზე ვეწეპები და ვერ ვეგუები ჩემი ცხოვრებიდან მის ამოგლეჯვას. ხოდა არ მინდა… Continue reading წერილი მეგობარს
letters from a woman 